Rysowanie korytek siatkowych

W programie CADprofi dostępny jest także system rysowania korytek siatkowych Cablofil.

System ten dostępny jest w poleceniu Biblioteka produktów).

Polecenie to umożliwia rysowanie pojedynczych korytek lub automatyczne rysowanie ciągów korytek z jednoczesnym wstawianiem łuków (lub bez łuków). Dostępne są także redukcje oraz trójniki.
Obiekty te są automatycznie dołączane do korytek (w technice one–click).

Do wygodnej edycji korytek z automatycznym wstawianiem łuków lub trójników służy polecenie Cablofil – Połącz korytka  lub Połączenia elementów ogólnych .

Dane o łącznikach i mocowaniach są w określony sposób zapisane w każdym obiekcie w niewidocznych atrybutach (COUPLERS – łączniki oraz MOUNTINGS – mocowania).
Do zmiany łączników i mocowań służy polecenie Legrand CabloCAD – Uzgodnij cechy (Legrand CabloCAD – Match properties), które pozwala na wybór poprawnych akcesoriów dla wybranych korytek.

Biblioteka Legrand CabloCAD umożliwia rysowanie korytek w modelu 3D.
Dla trybów 3D możliwe jest:

Schematy mocowań – Kategoria zawierająca schematy przedstawiające sposób mocowania korytek. Schematy mocowań są używane tylko jako graficzna informacja uzupełniająca. Z tego względu symbole mocowań nie są wykorzystywane przy tworzeniu zestawień.

Akcesoria – kategoria zawiera elementy dodatkowe, np. uchwyty, przegrody ppoż. itd. Elementy wstawione do projektu zostaną uwzględnione przy tworzeniu zestawień.
Niektóre elementy (np. zaciski, uchwyty itp.) są zbyt małe by były widoczne na rzutach. Zamiast wstawiać określoną ilość „drobnych” obiektów do projektu, można wstawić tabelkę elementów dodatkowych. Elementy z wypełnioną ilością zostaną uwzględnione w zestawieniach.
Do edycji ilości elementów dodatkowych można wykorzystać polecenia do edycji atrybutów lub polecenie Atrybuty i opisy programu CADprofi.

Katalog łączników – dane o łącznikach są uwzględnione przy rysowaniu korytek. Z tego względu nie ma potrzeby wstawiania do projektów łączników jako obiektów graficznych. W katalogu łączników można tylko przejrzeć informacje techniczne o łącznikach.

Materiał korytek

Podczas projektowania można określać materiał wykonania korytek siatkowych CABLOFIL. Program umieszcza korytka wykonane z różnych materiałów na oddzielnych warstwach.
Dla przykładu warstwa 2DE_OBP_CblfEZ jest stosowana dla korytek CABLOFIL cynkowanych elektrolitycznie (EZ), warstwa 2DE_OBP_Cblf316L dla korytek ze stali nierdzewnej (316L).

Podczas tworzenia zestawień elementów CABLOFIL program sprawdza nazwy warstw i bierze pod uwagę tylko elementy leżące na warstwach zaczynających się na 2DE_OBP_Cblf. Z tego względu nie należy zmieniać nazw warstw korytek.

Wyjątkiem od tej reguły może być np. konieczność wprowadzenia dodatkowej warstwy o czerwonym kolorze dla instalacji ppoż. lub innych instalacji specjalnych. Dla przykładu warstwa 2DE_OBP_CblfEZ_ppoz może być stosowana w instalacjach ppoż. dla korytek cynkowanych elektrolitycznie. W takim przypadku w zestawieniach CABLOFIL zamiast materiału zostanie wyprowadzona nazwa warstwy.

Konstrukcje złożone

W rzeczywistych instalacjach bardzo często istnieje potrzeba prowadzenia korytek jednego nad drugim. Czasami konstrukcje takie mogą składać się wielu korytek mocowanych do sufitu, ścian itp. Na rzutach bardzo ciężko przedstawić takie konstrukcje, gdyż nałożonych na siebie wielu korytek prowadzi do tego, że projekt staje się nieczytelny.
Problem ten rozwiązano za pomocą „konstrukcji złożonych”. W tym przypadku zamiast rysować wiele nakładających się korytek można narysować trasę, która pokazuje przebieg korytek oraz schemat przedstawiający rozmieszczenie korytek i mocowań w trasie.

Przykład: dwa korytka – jedno nad drugim

Rysunek 2D – konstrukcja złożona w CabloCAD

Schemat konstrukcji złożonej musi zawierać:

1.    Symbol oznaczenia konstrukcji – oznaczenie musi być unikalne (np. C01, A15 itp.). W jednym projekcie nie można zdefiniować kilku konstrukcji złożonych z takim samym oznaczeniem (identyfikatorem).

2.    Mocowania – schemat składający się ze specjalnych symboli mocowań. Przy wstawianiu symboli mocowań należy określić rozstaw mocowań oraz identyfikator konstrukcji (np. C01, A15…).

3.    Przekroje korytek – Przy wstawianiu symboli mocowań należy określić rodzaj łączników, za pomocą których są łączone korytka oraz oznaczenia konstrukcji (np. C01, A15…).

Trasa korytek – przy rysowaniu trasy należy określić łączną szerokość i wysokość, jaką zajmują wszystkie korytka w danej trasie.